บทที่ 200

ฝนตกหนักขึ้นเรื่อยๆ จนน้ำฝนสาดเข้ามาเปียกโถงทางเดินไปกว่าครึ่ง

เสิ่นอวิ๋นอู้ดึงผ้าพันคอที่พันอยู่ให้กระชับขึ้น

ไม่คิดเลยว่าอากาศในประเทศจะหนาวขนาดนี้

หลังจากที่หยุดยืนนิ่งแล้ว จิตใจของเสิ่นอวิ๋นอู้ก็เหม่อลอยไปชั่วขณะ เธอนึกถึงคำเรียก ‘คุณชายฉิน’ ในค่ำคืนนี้...

เป็นความจริงที่ว่า... เหมือนเช่นเคย เมื...